این روزهای اخیر که پادشاه عمان به تهران سفر کرده، حدس و گمان‌های زیادی درباره دلیل اهداف این سفر، از نقش واسطه‌گری مسقط تا آزادکردن پول‌های ایران مطرح شده. برخلاف بقیه‌ی کشورهای عربی حاشیه‌ی خلیج فارس، عمان رابطه‌ی خوب و دوستانه‌ای با تهران داشته و اغلب به عنوان کشوری شناخته شده که از صلح و ثبات در منطقه حمایت می‌کنه. این رویکردها و مواضع باعث شده تا حجم تجارت ایران و عمان در حد مناسبی باشه؛ هرچند که هنوز تا اون سطح مورد انتظار، فاصله‌ی خیلی زیادی وجود داره!
طبق آماری که گمرک ایران اعلام کرده، تجارت ایران و عمان در سال ۱۴۰۱ به بیش از یک میلیارد و هشتصد میلیون دلار رسید. از این حجم تجارت، یک میلیارد و هشتاد و هفت میلیون و دویست و نوزده هزار دلار، سهم صادرات ایران به عمان بوده و هشتصد میلیون و چهارصد و هفتاد و نُه هزار دلارش، سهم واردات از عمان به ایران بوده.
سهم قابل ملاحظه‌ای از این مبلغ، مربوط به محصولات فولادیه که اگه رابطه‌ی بین ایران و عمان بهتر بشه، به خصوص ارتباط دریایی، قطعاً می‌شه به افزایش این حجم امیدوار بود.
عمان، صادرکننده‌ی خالص فولاد
سالیان درازه که عمان برای رفع خیلی از نیازهای خودش به واردات وابسته بوده؛ اما توی این پنج سال اخیر، از واردکننده‌ی فولاد به صادرکننده‌ی خالص فولاد تبدیل شده. قبلاً اینجوری بود که سالانه، حدود یک میلیون تُن فولاد وارد می‌کرد و الان، هرسال تقریباً ۱.۵ تُن فولاد صادر می‌کنه! تقریباً ۱.۵ درصد از تولید ناخالص داخلی سالانه‌ی عمان رو همین بخش فولاد داره تأمین می‌کنه. عمان، بنادر پیشرفتهای داره، مثل «صحار» که این حجم از صادرات محصولات فولادی، مثل میلگرد رو به بازارهای بین‌المللی فراهم می‌کنه. این بازارهای صادراتی عبارتند از بازارهای آمریکای شمالی و جنوبی، اروپا و همچنین استرالیا که البته صادرات به استرالیا، امسال اتفاق افتاده. تقریباً ۳.۵ تُن هم مواد خام از هند وارد عمان می‌شه که نیاز پروژه‌های مختلف رو برطرف می‌کنه.
توافقنامه‌ی تجارت آزاد یا همون FATF هم که بین عمان و ایالات متحده برقرار شد، خیلی برای بخش فولاد این کشور مفید بوده. در واقع واردات بدون عوارض از ایالات متحده به عمان، امکان‌پذیر شده. البته، طبق تصمیمات بخش ۲۳۲ که در خصوص واردات فولاد و آلومینیوم اعمال شده و توسط دولت قبلی آمریکا هم بوده، تعرفه‌ی ۲۵ درصدی رو برای فولاد و ۱۰ درصدی رو برای آلومینیوم در نظر گرفتن.
از پیشرفتهای عمان بگم …
اتفاق جالب دیگه این که یه شرکت آلمانی که متخصص در زمینه‌ی فناوری‌های سوخت هیدروژنیه، برای اولین بار توی عمران، استراتژی حمایت از تولید «فولاد سبز» رو شروع کرده. البته قراره تا سال ۲۰۲۴ عملیاتی بشه و این امکان رو فراهم می‌کنه تا عمان رو بین تولیدکننده‌های پیشگام فولاد سبز در دنیا قرار بده.
در کل می‌تونم بگم که ایران و عمان، بسترهای همکاری زیادی مثل گاز و فولاد دارن که اون هم به اتصالات دریایی و وسیع‌تر شدن بندرهای جنوبی بستگی داره. تازه صادرات مواد غذایی و خودروهای ایرانی هم می‌تونه به این موارد اضافه بشه. یکی از بخش‌هایی که عمان قطعا بهش نیاز داره، واردات گاز از ایرانه که سال‌های اخیر چندین بار درموردش توافق کردن و متأسفانه تحریم‌ها باعث شدن به مرحله‌ی اجرا نرسه!
تو فکر می‌کنی توافق ایران و عمان، چه منافع دیگه‌ای می‌تونه برای ایران داشته باشه؟!
ممنونم از همراهیت؛ وقتت به خیر.
